Heerlijk om even alles om je heen te vergeten en te genieten van al het moois gemaakt door ware meesters! 14 oktober 2017 besloten mijn moeder en ik samen een kijkje te gaan nemen in het Tilburgse museum De Pont. De Pont bestaat 25 jaar en dat vieren zij, tot 18 februari 2018, met een fantastische jubileumtentoonstelling genaamd WeerZien.
De expositie bestaat uit fantastische werken van onder andere Richard Long, Marlene Dumas en Thomas Schütte. Wij hebben genoten van alle mooie werken. Een aantal werken heb ik vastgelegd en in deze blogpost uiteengezet.
Ai Weiwei
Het kunstwerk Grapes, uit 2010, wordt tentoongesteld. Ai Weiwei is naast beeldend kunstenaar ook vormgever en architect. Daarnaast strijdt hij voor de politieke en maatschappelijke vrijheid van zijn vaderland. De werken van Ai Weiwei zijn maak readymade wat inhoudt dat hij (vaak) gebruik maakt van al bestaande materialen. In het werk Grapes heeft hij gebruik gemaakt van krukjes.
Berlinde De Bruyckere
Berlinde De Bruyckere is een van mijn favorieten. In de periode van mijn opleiding Hogeschool voor de Kunsten vormde zij meerdere keren een inspiratiebron voor mijn eigen werk. Het interessante aan het werk van Berlinde is dat zij met haar werk de grens opzoekt tussen het warme en liefdevolle wat tegelijkertijd ook heel verstikkend en beangstigend werkt. De dekens, welke gewikkeld zijn om het lichaam, geven je het gevoel van bescherming, warmte en beschutting. Tegelijkertijd komen ook de gevoelens van kwetsbaarheid en angst naar boven. De dualiteit tussen fijne warme gevoelens versus kille nare gedachten is hetgeen wat dit werk zo interessant maakt.
De Bruyckere heeft verschillende zogenaamde “dekenvrouwen” gemaakt. De dekenvrouwen zijn vrouwelijke figuren waarvan bepaalde ledematen levensecht zijn uitgewerkt maar de rest van het lichaam onder dekens verstopt zit. Er zit in het beeld een dekenvrouw verstopt die zichzelf eigenlijk niet wil tonen aan de buitenwereld. Het beeld heeft De Bruyckere gemaakt in de periode van de genocide in Rwanda (1993-1994). Mensen waren in de periode van de genocide op de vlucht en hadden vaak alleen deken om zichzelf te kunnen beschermen.
Angela Bulloch
De Night Sky: Saturn North from Earth, van Angela Bulloch, een werk uit 2010. Angela Bulloch werkt vaak samen met dj’s, technici en ontwerpers. Zij heeft al eens eerder een Night Sky geëxposeerd, onder het koepeldak van het New Yorkse Guggenheim Museum. Nu was er een Night Sky te bewonderen in een kleine ruimte. De sterren van de Night Sky bewegen, soms lichten er een aantal tegelijk op en doven ze weer langzaam. Het werk heb ik ervaren als heel rustgevend. Ik zou haar werk graag als een grote wand in mijn slaapkamer willen.
Thomas Schütte
Thomas Schütte maakte beelden genaamd: Große Geister. Deze grote zilverkleurige wezens staan stil echter lijkt het alsof zij in hun beweging zijn stilgezet. Er zit dus wel een soort van beweging in de beelden. Het materiaal waarvan de beelden zijn gemaakt, aluminium, zorgt voor een spiegelend effect. Je kunt jezelf dus ook terugzien in deze vreemde wezens. Het zorgt er daarnaast ook voor dat de grote werken er lichtvoetig uit zien. De wezens hebben een bobbelige vorm, ze lijken bijna op de Michelin-mannetjes zoals wij ze kennen. De werken van Thomas Schütte hebben vaak te maken met communicatie en interactie, ook het vervullen van de ruimte en architectuur spelen een rol.
Anish Kapoor
Anish Kapoor heeft twee kunstwerken in en rondom De Pont waar ik van onder de indruk was. De kunstwerken activeren de waarneming van degene die de werken bekijkt en roept daarmee zintuiglijke en andere ervaringen op. Het kijken naar werk van Anish Kapoor zorgt ervoor dat je, je eigen visuele waarneming even in twijfel trekt. Dat gevoel, dat je vervolgens krijgt, is het gevoel wat de kunstenaar altijd in de ban heeft gehouden bij het maken van kunst.
Vertigo
Het licht gebogen spiegelende vlak beweegt mee zodra jij je beweegt. De ruimte om je heen is letterlijk krom en je ziet jezelf ondersteboven. Door te bewegen ervaar je hoe het kunstwerk zijn werk doet. Zelf ben ik meerdere malen voorbij het kunstwerk gelopen, heb ik zowel stappen naar voren als achter gezet om te ervaren wat het kunstwerk vervolgens weer laat zien.
Sky Mirror
Naast dit werk is er ook nog het kunstwerk bij de ingang van De Pont. Het kunstwerk is een geschenk vanuit Anish Kapoor aan het museum. De Britse kunstenaar maakte het kunstwerk om de langdurige relatie met het museum te vieren. Sky Mirror is een 6 meter hoge sculptuur en staat in de watertuin voor de ingang. Net als het werk Vertigo spiegelt het kunstwerk de ruimte om zich heen en verandert het kunstwerk zodra je eromheen loopt.
Robert Therrien
Het werk van Robert Therrien, uit 2003, bestaat uit een grote tafel en 4 stoelen. Op het eerste gezicht zijn het “gewoon” vier stoelen en een tafel, echter is het kunstwerk helemaal uit zijn verband getrokken. Alles is heel groot gemaakt waardoor jij je heel klein voelt naast een enorme tafelpoot. Robert Therrien maakt kunst van alledaagse dingen, dit zijn vaak huishoudelijke gebruiksvoorwerpen die iedereen kent. Het kunstwerk is uitgewerkt tot in de kleinste details. Het vergroten van alledaagse dingen zet Therrien in om de ervaring van het eigen lichaam ten opzichte van andere objecten scherp te stellen.
Rineke Dijkstra
De videokunst van Rineke Dijkstra heb ik al eens eerder mogen bewonderen. Het werk genaamd The Weeping Woman komt uit 2009. Als toeschouwer kijk je naar een groepje schoolkinderen die samen discussiëren. De discussie die gevoerd wordt gaat over de betekenis van het schilderij van Picasso genaamd The Weeping Woman. Zelf zie je het kunstwerk van Picasso niet waardoor jij je, als kijker, af gaat vragen waar de kinderen het precies over hebben. Tenzij je het werk van Picasso kent.
In het begin van de film zijn de kinderen nog erg voorzichtig maar later breekt de discussie los. De kleding, houding en het gedrag van de kinderen draagt zeker bij het gevoel dat je zelf krijgt bij het bekijken van deze videokunst. Helaas heb ik zelf geen foto genomen van dit kunstwerk.
Daarnaast heb ik ook kunstwerken van onder andere Marlene Dumas, Sophie Calle en Richard Long bewondert. Het is zeker de moeite waard om deze tentoonstelling van De Pont te bezoeken.